Կինո տանող արահետը
Կինո տանող արահետը
- 1956 թվին, երբ ես արդեն խաղում էի պրոֆեսիոնալ թատրոնում, ռեժիսոր Ա. Ռոուն Երևանում նկարահանում էր «Լեռնային լճի գաղտնիքը» ֆիլմը: Ինձ մի փոքրիկ, աննշան դեր տվեցին պետք էր մի ծանր քար հեռացնել ճանապարհից: Ես շատ չարչարվեցի: Փորձերին ես ինձ չէի խնայում: Եվ վերջում, ինչպես հաճախ է պատահում կինոյում, երևաց միայն իմ ձախ ոտքը: Այն ժամանակ ես շատ վիրավորվեցի: Այնպես որ իմ կինոկարիերան ևս սկսվեց վիրավորանքից: Այնուհետև նկարահանվեցի «Հասցեատիրոջ որոնումները», «Պատվի համար», «Ինչո՞ւ է աղմկում գետը» ֆիլմերում փոքրիկ, ծիծաղաշարժ դերերում:
Հետո ինձ վստահեցին գլխավոր դերեր «01-99» և «Տերն ու ծառան» կարճամետրաժ ֆիլմերում, իսկ դրանց արանքում նկարահանվեցի «Նվագախմբի տղաները» լիամետրաժ ժապավենում։ Փաստորեն այս վերջին երեք դերերն ինձ համար եղան շրջադարձային:
Դերը պետք է դերասանի երակներում փրփա արյան հետ, փրփա՛ ու եփվի, ինչպես նոր դրած գինին: Հետո պետք է հանդարտվի՛, զուլալվի և նոր միայն խաղացվի:
Հովհաննես Պապիկյան, Շուշանիկ Սահակյան
«Ու՞մ համար է վառվում, լույս. Մհեր Մկրտչյան-80» (Երեւան, 2011)
Рубен Дишдишян
Известный российский продюсер, глава компании "Марс Медиа" хочет снять кино про всенародно любимого советского и армянского актера Фрунзика Мкртчяна.
"В Гюмри побывал у памятника Фрунзику Мкртчяну. Он из этих мест. Кольнула мысль, а почему не сделать большое кино про него? Народный любимец, трагическая фигура и просто гений! Кто, если не он, достоин этого? Будем делать!!!", - написал продюсер на своей странице в социальной сети Facebook.
ЕРЕВАН, 1 дек 2015
Новости-Армения.
