Памятная мраморная плита в г. Гюмри пл. Текстильщиков, напротив дома где жил Фрунзик Мкртчян автор неизвестен

г.Гюмри Площадь текстильщиков автор неизвестен

Архитектор - неизвестен
Художник - неизвестен
Материал  - мрамор

Мраморная плита установлена слева от входа в Дворец Текстильщиков в Гюмри, на улице Мгера Мкртчяна (бывшая улица Маисян), напротив дома, где жил Фрунзик (Мгер) Мкртчян 
Памятник установлен на пожертвования соседей великого артиста.
Раньше на постаменте стоял мраморный бордовый бюст Фрунзика Мкртчяна, но после декабрьского землетрясения 1988 года был заменен на мраморную плиту с портретом Фрунзика Мкртчяна.



 Լենինականյան խճանկար

Անզուսպ, սարսափելի բան է երևակայությունը բոլոր թռիչքները երևակայության արդյունք են: Տեքստիլի ակումբում խաղում էինք, մենք էինք հնարում պիեսը: Թատերական ինստիտուտում չկա այդ առարկան` իմպրովիզացիա, որով ապրում են ժողովուրդը, դերասանը, դրամատուրգը, որով ապրում է հանդիսատեսը: Մենք էինք ապրում դրանով: Վեց տարի ես ապրում էի էդ իմպրովիզացիայով մե՛նք պիտի երգեինք, մենք պիտի պարեինք, մենք պիտի խոսեինք, թե չէ Սվաճյանը կծեծեր մեզ: Մենք գիտեինք, որ այս մեկին սիրում ենք, այն մեկը պիտի խանգարի, այսպես շարունակ: Տեքստը մենք էինք հնարում: Մեզ մոր ակումբում խաղում էին ձեռքի հետ, էնպես` ենթավարպետ Վազգենը, ջուլհակուհի Քնարիկը... Խաղում էին... Դա խաղ էր, խաղ:

О.Папикян и Ш.Саакян "Мгер Мкртчян - 80" (Ереван, 2011) Настольный календарьՀովհաննես Պապիկյան, Շուշանիկ Սահակյան
«Ու՞մ համար է վառվում, լույս. Մհեր Մկրտչյան-80»
(Երեւան, 2011)

Free Joomla Lightbox Gallery

Печать

Հիշում է Ֆրունզիկ Մկրտչյանը.

Այն թաղամասը, ուր ծնվել ու մեծացել եմ ես, գտնվում էր տեքստիլ կոմբինատի մոտակայքում՝ բանվորական թաղամաս էր: Աչքս բացած օրից տեսել եմ բանվոր մարդկանց անսահման բարի, համեստ, սրամիտ, որոնք թեև չէին ապրում մեր հեշտ կյանքով, մանավանդ պատերազմի տարիներին, բայց ապրում էին արժանապատվությամբ, հալալ աշխատանքով: Նրանք կարողանում էին կյանքի ամենածանր պահերին անգամ ծիծաղել, թեթևացնել ամեն մի վիշտ ու տառապանք, վանել մռայլն իրենցից, իրենց սրտերում միշտ վառ պահել լույսի ու հույսի կանթեղը: Տարիք առա ու տեսա, որ ողջ քաղաքն էր այդպիսին, բանվորական արդար վաստակով ապրող, բայց հոգով հարուստ: Ծիծաղի ու հրճվանքի քաղաք: Ահա ինչու հակառակ իմ ծանր մանկության, իմ արվեստը թրծվեց քաղաքի հուժկու լիաթոք ծիծաղի մեջ: